LUISTERRIJK DIEP VAN BINNEN

 

Op het pad van mijn innerlijke groei komen regelmatig Mejuffrouw Emotie en Mevrouw Gevoel in mij voorbij.

Mejuffrouw Emotie is impulsief en luidruchtig. Ongelegen hoor ik haar uit de diepte van mijn buik op hoge hakken langs komen. De te grote hoge hakken uit moeders verkleedkast hebben voor haar een onweerstaanbare aantrekkingskracht. Mijn hele lijf verkrampt van schrik als ik haar op dramatische wijze door me heen voel denderen. Ik snap er niks van. De felle hakken priemen in mijn buik terwijl ik mij machteloos af vraag:‘Waar kom je me nu weer mee lastig vallen?’
Soms probeer ik haar wel eens weg te duwen maar dan is het net alsof haar hakken aan een elastieken springtouw blijven haken waardoor ze weer plotseling naar me terug schiet.
‘Ik wil het niet, blijf weg’ probeer ik nog wanhopig. Als een driftig onbegrepen kind giert ze door me heen. Heftig en ongecontroleerd.

Nee, geef mij dan liever Mevrouw Gevoel. Ze is zachtaardig en wijs als ze op haar blote voeten uit de wortels van mijn levensboom tevoorschijn komt. Ik wacht heel stil af terwijl ik haar voorzichtig door me heen voel tintelen. Vol liefde moedigt ze me aan om te vertrouwen op mijn innerlijk weten. Vanuit ongekende diepte voel ik stukjes van opgeslagen wijsheden met de sapstroom vrijkomen. De warme herkenning geeft mijn lichaam energie. Ik word altijd blij van haar al kan ik het soms niet goed in woorden omvatten. De zachte fluisteringen van Mevrouw Gevoel raken me diep van binnen waardoor het soms lijkt alsof ze mij van verrukking optilt. Uiteindelijk ontkom ik er niet aan dat mijn tranen van ontroering gaan stromen.

Mevrouw Gevoel fladdert met haar rustgevende ruisende rokken achter haar boom als ik Mejuffrouw Emotie driftig tiktakkend uit de verte hoor aankomen. Haar felle oogjes reageren op elke mogelijke aanleiding tot escalatie alsof ze er een abonnement op heeft. Ze moet er nou eenmaal bij zijn als ze zich niet begrepen voelt. Ongecontroleerd struikelt ze over moeders hoge hakken terwijl ze in horten en stoten iets onsamenhangend probeert duidelijk te maken. Ik kan haar niet volgen. Ik tast in de donkere diepte van mijn levensboom.
‘Waar zit Mevrouw Gevoel als ik haar nodig heb?’
Ik vind het niet leuk om door Mejuffrouw Emotie overdonderd te worden. Elk sprankje van helderheid is met Mevrouw Gevoel de boom in gevlogen. En als ik de vinnige aanwezigheid van Mejuffrouw Emotie probeer te negeren blijft ze me juist irritant voor de voeten lopen. ‘Het is hopeloos,’ geschrokken realiseer ik me, ‘ik heb mezelf in de steek gelaten.’

Als Mejuffrouw Emotie de volgende keer weer hysterisch voorbij komt besluit ik haar uit te laten razen. Ik weiger mee te doen met haar poppenkast en verkleedkleren. Ik wil wel naar haar prachtig uitgedorste spel kijken. De rust die ik me zelf opleg geeft me kracht. Plotseling zie ik haar wanhopige verdriet achter al haar machteloosheid. Ik schrik op van de bewustwording die tot me doordringt. Op dat moment schopt Mejuffrouw Emotie haar hoge hakken uit en verdwijnt de felheid uit haar ogen. Ze stopt haar duim in haar mond en ik strek mijn armen uit om haar te troosten.
‘Ik wil vandaag niet op hoge hakken te lopen.’ Stamelt Mejuffrouw Emotie.
‘Het geeft niet,’ zeg ik terwijl Mejuffrouw Emotie in mijn armen kruipt, ‘dan kies je vandaag andere schoenen.’
‘Misschien later weer een keertje.’ Pruttelt Mejuffrouw Emotie na.

Voorzichtig voel ik de wind door mijn haren strijken. Als ik mijn ogen sluit voel ik dat het Mevrouw Gevoel is met haar fluisterstem. Verbaasd kijk ik haar aan. ‘Staat ze al een tijdje te kijken?’ Ik voel me heerlijk ontspannen met Mejuffrouw Emotie op mijn schoot. In alle rust wuift Mevrouw Gevoel zachte fluisteringen naar me toe.

‘Ik ben zo blij dat ik er nu ook bij kan zijn.’ Ritselt Mevrouw Gevoel in mijn oor.
‘Ach, Mejuffrouw Emotie is slechts een stel wolken voor de zon. Niet gemakkelijk om even weg te wuiven. Maar toch, toen je de tijdelijke weersverandering accepteerde kon ik rustig achter je blijven staan, ook al waaide het flink.’
Terwijl de wapperende rokken van Mevrouw Gevoel zachtjes tot stilstand komen, vervolgt ze verder: ‘Ik kon je helpen de vastgezeten energie van Mejuffrouw Emotie te laten stromen. Uiteindelijk maakte het Mejuffrouw Emotie niet uit waarom ze steeds op hoge hakken wilde lopen. Ze wilt alleen dat jij haar ziet. Wees niet bang, je weet nu dat Mejuffrouw Emotie zich niet kan versmelten  met jouw kern.’ Terwijl de zoete fluisteringen van Mevrouw Gevoel zachtjes weg kabbelen hoor ik nog net zachtjes zoemend:

’Mejuffrouw Emotie ben jij
Mevrouw Gevoel ben jij
Jij bent vrij
zo volledig en gelukkig als
Jij bent jij.’