Wat ik de laatste tijd heb gedaan, is laveren tussen ‘ontdek je plekje’, mensen behandelen en mijn tijdelijke schrijversstop. De nodige gevoelens die daarbij loskomen laat ik zo veel mogelijk door me heen fladderen. Best wel hilarisch te bedenken dat ik zoveel mogelijkheden heb om mijn leven te vullen. Grotendeels ben ik in de winter schrijver en in de zomer behandelaar. Daar tussendoor haak ik mijn liefde voor de natuur, het ontdekken van onze nieuwe woonplek en de hartverwarmende ontmoetingen met mensen aan elkaar. Haken…? Dat is weer een tijd geleden. Ik krijg er plotseling zin in. Heerlijk, wanneer ik mij voorstel dat mijn blik zich oneindig als een meditatie over het haakwerk glijd. Zal ik straks na deze korte update een leuk werkje opzoeken of ga ik toch eerst de boodschappen doen?
De rust behouden tussen het laveren van de vele mogelijkheden door zal altijd een uitdaging blijven maar de enige om het lang vol te houden. Rust kan bij mij ook doen zijn, even niet nadenken maar mijn blik op oneindig.
Bij elke impuls die ik voel, neem ik bewust mijn ruimte in op een volledige inademing van stilte. Tenminste... meestal dan. Precies in die splitseconde kies ik of ik de impuls ga volgen of niet. Lieve snoetenboekers, ik wens jullie mooie impulsen naar jezelf…
