HEDEN TOT NU

Mijn ogen rusten telkens op de zilveren knoppen van de Esdoorn, dicht aan de Linge is zijn thuis. Minnend verdrinken zijn wortels in het water terwijl het water hem zachtjes streelt. Opnieuw wordt een nieuw leven geboren. Zonder herinneringen naar het verleden. Zonder verwachtingen naar het heden. De Esdoorn staat daar waar hij zich heeft gezeteld roerloos in zijn vorstelijk zijn. Ik bewonder zijn stilstaande aanwezigheid zoals hij in het heden vertoefd. Ik kan dat niet, ik ben geen boom. Ik moet mij juist voortbewegen om in het nu te zijn.

Een week geleden startte ik elke morgen de camper. Zodra de motor ging draaien en het logge gevaarte in beweging werd gezet, bevond ik me in het heden. Snijdend door de tijd was ik in het nu. Ik kon me geen zorgen maken over het stof dat in de camper rond dwarrelde. Het moeten was uitgesloten want alleen het reizen deed er toe. Met wapperende haren en een leeg hoofd ontstond er ruimte voor nieuwe ideeën. De verzamelde indrukken maakte me blij. Ik hield me vast aan het reizen. Verslaafd aan het nu balanceerde ik tussen het verleden en de toekomst.

Nu sta ik stil. De motor van het heden is uitgezet. Het verleden heeft me ingehaald en ik vraag me af wat de toekomst me zal brengen. Ik schud mijn schouders los als ik kijk naar de takken van de Esdoorn. Mijn gedachtes vliegen overal heen omdat de middelpuntzoekende kracht is verdwenen. Er moet een manier zijn om zonder beweging weer in het heden te komen. Leer mij van jouw onafhankelijk bestaan. Wieg me in jouw armen. Geef me het prille begin van het heden en ik groei samen met jou naar het nu.