Onaangeraakt kind

Verscholen zit ze daar in haar hijab. Als enige variatie in haar leven stemt ze elke dag haar kleding af op een andere kleur. Ze eet muizenhapjes en slokjes thee weggedoken achter de receptie. Ze is een marionet van het familiebedrijf. Iedereen denkt te weten waar ze is maar niemand die haar werkelijk ziet. Ze is onzichtbaar in haar ranke verschijning waarvan haar ogen duizenden dieptes kennen.

Ongrijpbaar beweegt ze zich door de grijze ruimte. Als ze uit haar muizenholletje schiet verblind het volle licht haar gepijnigde zintuigen. Heel even klinkt haar wanhopige stem om aandacht en sterft stilletjes weg als een dwaze muis die slechts kan piepen.
Uit het donker verspreid zich langzaam een zwarte schaduw, het is haar vader die haar mechanisch begroet. Ze verslikt zich in een broodkruimel. Terwijl ze hoest en haar handen op haar buik legt trekt er een rilling door haar heen. Ze strekt haar beklemde lijf recht en tovert een glimlach op haar gezicht. Haar enorme kracht om door te bijten is niet te omvatten.

Door de harde werkelijkheid droomt ze niet meer van prinsen op witte paarden. Eerst gluurt ze verward naar haar vader en vervolgens realiseert ze zich dat ze zich voor hem niet hoeft te verstoppen, hij ziet haar toch niet. Weet hij wel dat ze zijn dochter is? Zal ze ooit door een man worden aangeraakt?

Afkeurend kijkt ze naar haar fragiele lichaam gehuld in een verbloemd gewaad. Ze lacht erom als ze zich bedenkt dat ze straks zelfs het kleinste gat van het familiebedrijf niet kan vullen. Huiverend trekt ze een vest om haar heen maar als ze me gewaarwordt kijkt ze me stralend aan.

Ik pak haar ijskoude handen en druk haar voorzichtig tegen me aan. Wiegend in elkaars armen dromen we weg over eindeloze horizonnen. Geboren uit moeder aarde verstrengelen we onze wortels. Als ik haar vertel dat zij is als een bloem in de woestijn lacht ze verlegen. Ze gelooft me niet maar haar ogen twinkelen. Ik zucht opgelucht omdat ik besef dat het onaangeraakte kind buigzaam is. Ze weet alleen nog niet hoe mooi ze is.