BOEKZEGELS SPAREN

Middenin een woordeloze schrijfperiode besloot ik mezelf te gaan bezighouden. In plaats van naar het lege scherm van mijn blanco column te gaan staren vloog ik over het tjokvolle internet. Zonder enige inspiratie klikte ik van de ene site naar de andere. Ik rolde steeds weer in een volgende verbazing.
Wat een onzin allemaal. Niemand heeft wat zinnigs te vertellen, mopperde ik voor me uit.

Ik besloot lijsten met boeken te gaan verzamelen die ik nog wilde lezen. Als ik zelf niet schrijf kan ik in ieder geval mijn tijd nuttig besteden door in de kunstwerken van andere schrijvers te gaan bladeren. Wie weet zou ik er nog wat van opsteken. Met ogen op steeltjes en grijpgrage vingertjes dook ik in mijn zelf gecreëerde woeste golf.

Vorig jaar had ik het beste boek ooit gelezen: ‘Vergeef me’ van Wally Lamb. Op de boekenflap stond dat Oprah Winfrey dit boek had besproken in haar boekenclub herinnerde ik me nog. Ik scrolde door naar de booklist van Oprah Winfrey. Enthousiast bestudeerde ik de boeken en met een minicursus Excel ter plekke maakte ik een handige in kolommen alfabetische lijst. Hoezo schrijversblok?, zei ik tegen mezelf, moet je kijken wat een prachtige kluit handzame rijen ik kan maken…

Plotseling kwam het sublieme idee bij me op dat er misschien ook Nederlanders zijn die handige boekenlijsten hebben. Na een paar klikken met de cursor kwam ik via een vergeelde boekenclub bij www.watleesjij.nu terecht. Fenomenaal! riep ik uit. Links van het scherm zag ik prachtige Top 10 lijsten van verschillende genres. Bovenaan op het rijkgevulde veld prijkten de getallen van bijna 9000 lezers en meer dan 900.000 boeken. Als een kind graaiend in een bak met snoep maakte ik snel een account aan. Met een zoete glimlach op m’n gezicht kreeg ik mijn eigen boekenplank. Eindelijk, mijn eigen boekenplank. Geen tweedehandsruilboeken, EPUB-bestanden of bibliotheekboeken met harde kaften maar mijn eigen boekenplank waarop ik al mijn dierbare boeken kon uitstallen.
Ik zal jullie wel eens laten zien welke boeken indruk maken… schoot het door mijn hysterische brein.

Laat ik bij het begin beginnen, wel zo logisch toch… Nee geen prentenboek, ik bedoel het eerste meesterwerk waarmee ik jullie in opperste vervoering kan brengen. Als een vergeten postzegelverzamelaar op een stoffig zolderkamertje vond ik tussen de 900.000 boeken één van de waardevolle kunstwerkjes van John Steinbeck. ‘Van Muizen en Mensen’ Tot mijn verbijstering was er maar één recensie van één woord van de 9000 lezers die de novelle hadden gelezen.
Hier ben ík om daar verandering in aan te brengen!…
Met één druk op de knop verscheen mijn eerste plaatje als ‘BoekZegel’ en de bijbehorende omschreven vervoering op mijn lege boekenplank. Terwijl mijn bril van het zweten bijna van mijn hoofd gleed zocht ik gniffelend naar andere juweeltjes van boeken.
Ik wil meer, veel meer. Ik wil een gigantische boekenplank met mijn eigen spectaculaire recensies, grootser en beter dan jullie…

De idiote energiestoot van verzamelen, schrijven en ordenen duurde 2 dagen. Tegelijkertijd sijpelde er tergend langzaam een gedachte tot me door. Wat ben ik in godsnaam aan het doen? Omdat ik het irritante gedruppel niet snel genoeg kon volgen gluurde ik ademloos naar de perfecte recensies van mijn medelezers.
Verrek, ik weet het,  klaart het op in het gekronkel van mijn hersencellen. De frustratie van het niet kunnen uiten sloeg bij me om in orde op zaken stellen, kolommen en rijtjes maken. Fantasieloos gluurde ik bij de buren en keek jaloers naar hun schijnbaar moeiteloos gevormde teksten. Vermoeid en misselijk van mijn overpeinzing zakte ik achteruit in mijn stoel.  Tot mijn grote verbazing staarde ik naar de met woorden gevulde column en haalde ik opgelucht adem. Onverwachts zit er toch nog een onverwoestbare schrijver in mij…

Op mijn eigen boekenplank staan mijn eerste ‘BoekZegels’. Het is toch anders dan postzegels sparen, maak ik mezelf wijs. Ze zijn onverslijtbaar, ik kan ze keer op keer delen…
Het maakt me niet meer uit of er betere schrijvers zijn met schitterende boekenplanken. Daar gaat het toch niet om? Ik wil graag leren en delen, desnoods van een digitale boekenplank.