Geschreven door mijn dochter Safira
In gedachte turend door het voorraam van m’n auto
ben ik weer op weg.
Naar de bank en de supermarkt, je kent het wel.
ben ik weer op weg.
Naar de bank en de supermarkt, je kent het wel.
Geparkeerd bij de bank zit ik te wachten in de auto.
Iedereen die ik zie is op weg naar iets:
een vrouw en haar kinderwagen,
de mannen in pak in een hevige discussie,
het oude dametje die hoest alsof ze een zware shagroker is.
Allemaal
op weg naar hun werk.
Iedereen die ik zie is op weg naar iets:
een vrouw en haar kinderwagen,
de mannen in pak in een hevige discussie,
het oude dametje die hoest alsof ze een zware shagroker is.
Allemaal
op weg naar hun werk.
Ik vang een glimp op in mijn ooghoeken.
‘Er loopt een spinnetje op het voorraam.’
Ik blijf hem volgen totdat hij op het dak zit waar ik hem niet meer kan zien.
‘Er loopt een spinnetje op het voorraam.’
Ik blijf hem volgen totdat hij op het dak zit waar ik hem niet meer kan zien.
Ik vraag me af of hij wel door heeft wat voor een reis hij
heeft gemaakt!
Turend door het voorraam denkend aan het spinnetje
zie ik in mijn gedachte een groot avontuur.
Het spinnetje onderweg,
dat op het dak zit en er af vliegt als wij wegrijden.
Stel je voor
dat hij ergens belandt en hij niet meer weet waar hij is?
Het spinnetje onderweg,
dat door de harde wind helemaal naar het achterraam schuift.
Stel je voor
dat hij vasthoudend verder zal meeliften?
zie ik in mijn gedachte een groot avontuur.
Het spinnetje onderweg,
dat op het dak zit en er af vliegt als wij wegrijden.
Stel je voor
dat hij ergens belandt en hij niet meer weet waar hij is?
Het spinnetje onderweg,
dat door de harde wind helemaal naar het achterraam schuift.
Stel je voor
dat hij vasthoudend verder zal meeliften?
Plotseling zie ik het spinnetje weer!
Ik volg hem met m’n ogen helemaal tot aan de spiegel van mijn kant.
Tot mijn volste verbazing kruipt hij er weer snel achter
precies op het moment dat Leon weer instapt.
Ik volg hem met m’n ogen helemaal tot aan de spiegel van mijn kant.
Tot mijn volste verbazing kruipt hij er weer snel achter
precies op het moment dat Leon weer instapt.
Verbouwereerd en ook blij denk ik bij mezelf: ‘dat heeft hij
mooi getimed!’
Op mijn weg
ben ik verbaasd over mijn interesse in zo iets kleins.
‘Ik kijk naar hem maar ziet hij mij wel?’
‘Ik denk aan hem maar denkt hij ook aan mij?’
Op mijn weg
vraag ik me af
‘Kan hij wel denken?’
‘Heeft hij wel door dat ik kijk?’
‘Heeft hij wel door waar hij eigenlijk in woont?’
‘Heeft hij wel door dat ik hier zit?’
ben ik verbaasd over mijn interesse in zo iets kleins.
‘Ik kijk naar hem maar ziet hij mij wel?’
‘Ik denk aan hem maar denkt hij ook aan mij?’
Op mijn weg
vraag ik me af
‘Kan hij wel denken?’
‘Heeft hij wel door dat ik kijk?’
‘Heeft hij wel door waar hij eigenlijk in woont?’
‘Heeft hij wel door dat ik hier zit?’
Op mijn weg
vraag ik me af
‘Waarom denk ik eigenlijk zoveel?’
‘Waarom denk ik over zo’n stom klein spinnetje?’
vraag ik me af
‘Waarom denk ik eigenlijk zoveel?’
‘Waarom denk ik over zo’n stom klein spinnetje?’
Turend in de spiegel van mijn gedachte
vind ik mezelf een beetje vreemd
ik draai me om
en dwing mezelf er niet meer aan te denken.
vind ik mezelf een beetje vreemd
ik draai me om
en dwing mezelf er niet meer aan te denken.
Uiteindelijk thuis aangekomen
betrap ik mezelf
wanneer ik uit stap
dat ik stiekem in de spiegel van de auto kijk.
betrap ik mezelf
wanneer ik uit stap
dat ik stiekem in de spiegel van de auto kijk.
‘Dag spinnetje,
best maf dat je even met mijn leven wilde mee liften.’
best maf dat je even met mijn leven wilde mee liften.’
SAFIRA
Geen opmerkingen:
Een reactie posten