Aarzelend voor een nieuwe deur
zie ik het verleden waar ik voor viel
Verbaasd door zoveel kleur
sta ik voor de poort van mijn ziel
Uit het goede hout gesneden
liggen de antwoorden bewaard
Op de vragen van het heden
worden de kleuren nog vergaard
Rood voor het bloed
van liefde
waarmee ik mijn kinderen schonk
Blauw voor jouw heldere ogen
waarin ik eindeloos verdronk
Geel voor het felle zonlicht
waardoor ik dansend verblindde
Groen voor moeder natuur
die mij om haar vinger windde
Gesloten koester ik elke beleving
in de spelonken van mijn brein
Mijn spectrum ondergaat een beving
vloeiend naar waar mijn geluk zal zijn
Tranen drijven naar de regenboog
versleten is de sleutel van mijn oude deur
Fris vervolg mijn weg met een knipoog
door de poorten van mijn ziel vol kleur
©orina
Geen opmerkingen:
Een reactie posten