Mijn eerste brilletje draag ik een week maar ik kan maar
niet wennen aan de cirkels van slechts 3,5 cm waarmee ik moet multitasken. Om
een beetje helder te kijken draai ik mijn hoofd als een uil rond. Het is alsof
mijn gezichtsveld beperkt is tot een koker van 1 cm. Doodmoe word ik er van. Om
geen tunnelvisie te krijgen besluit ik bij een goedkope brillenwinkel een beter
multifocaal sieraad aan te schaffen.
Via het internet kom ik op de website van Eyes and More,
vooral dat More klinkt me veelbelovend. Met het adres in de Tom Tom, mijn
blikveld door het gaatje recht voor uit en Peter wazig naast me weten we Veenendaal
te bereiken.
‘Weet u waar Hoofdstraat 85 is? Vraagt Peter aan de elke
brildrager.
‘Hu… nee?’
‘De brillenwinkel, Eyes and More?’ Vul ik hopeloos aan.
‘Hu… nee?’
Na eindeloze pogingen, heen en weer lopend op en rond de Hoofdstraat stranden we voor de HEMA op een terrasje. Verdwaasd kijken we voor ons uit.
‘Hu… nee?’
‘De brillenwinkel, Eyes and More?’ Vul ik hopeloos aan.
‘Hu… nee?’
Na eindeloze pogingen, heen en weer lopend op en rond de Hoofdstraat stranden we voor de HEMA op een terrasje. Verdwaasd kijken we voor ons uit.
‘En… hebben jullie het gevonden?’ vraagt elke aangeklampte
brildrager die ons voorbij loopt.
‘Hu… nee?’
‘Waar zijn jullie naar op zoek?’ vraagt een dame die naast ons aan een tafeltje zit.
‘Eyes and More!’
‘Ik zal ze even bellen.’ Spontaan zoekt de dame het telefoonnummer op haar mobiel.
‘Ze nemen niet op…’
‘We hebben wel Specsavers, Pearl en Hans Anders…’
‘Meneer… weet u waar Eyes en More zit?
‘Hu… nee?’ De stadsbeamte verklaart dat hij nog nooit in de tien jaar dat hij hier werkt deze winkel heeft gezien.
‘Hu… echt?’ Ik denk aan een Harry Potter tovertruck als ik mijn ronde brilletje even af zet en in mijn ogen wrijf.
‘Hu… nee?’
‘Waar zijn jullie naar op zoek?’ vraagt een dame die naast ons aan een tafeltje zit.
‘Eyes and More!’
‘Ik zal ze even bellen.’ Spontaan zoekt de dame het telefoonnummer op haar mobiel.
‘Ze nemen niet op…’
‘We hebben wel Specsavers, Pearl en Hans Anders…’
‘Meneer… weet u waar Eyes en More zit?
‘Hu… nee?’ De stadsbeamte verklaart dat hij nog nooit in de tien jaar dat hij hier werkt deze winkel heeft gezien.
‘Hu… echt?’ Ik denk aan een Harry Potter tovertruck als ik mijn ronde brilletje even af zet en in mijn ogen wrijf.
Inmiddels is het parkeergeld opgebruikt dus vraag ik Peter
bij de auto te wachten terwijl ik nog één laatste poging doe. Ik neem een ander
zijstraatje en speur vastberaden door het kleine heldere deel van mijn bril.
‘Eyes and More!’ Ik kan mijn ogen niet geloven. De queeste is volbracht. Ik
juig. Omdat de mensen me vreemd aankijken besluit ik niet op mijn knieën te
vallen. Met slechts een vreugdesprongetje loop ik naar de auto terug.
Een ding weet ik zeker. Die tunnelvisie van mij valt best
mee. De stadsbeamte en alle brildragende Veenendalers moeten nodig hun bril
vervangen, lekker goedkoop, bij Eyes and More bijvoorbeeld.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten