MEDIAMARKT... ik ben toch niet gek

'We hebben een router en willen graag een Orange simkaartje voor prepaid wifi.' vragen we de vriendelijke Mediamarkt medewerker.

'Mijn collega van Orange is er niet maar ik heb Lebara...' reageert de medewerker vol trots in het Engels

'Kan dat dan ook?'

'Natuurlijk... u hoeft alleen een SMS te versturen met het kaartje in uw mobiel...'
In de camper stuur ik een SMS maar er gebeurd NIKS. Terug naar de winkel. De behulpzame Lebaramedewerker is naar huis en de Orangemedewerker wilt ons niet helpen. Ach vooruit… rustig aan, mañana is ook goed. Enthousiast begroeten we de volgende dag de Engels sprekende medewerker.

'Hij doet het niet?'

'Heeft u wel op 'Si' gedrukt?

'Jawel, si…'

'Maar u heeft gebeld voordat u op 'Si' heeft gedrukt, dus nu staat het saldo op 24,50 euro en kunt u niet voor 25,00 euro wifi aanvragen...'

'Shit... doe er dan nog maar 'ns 5 euro bij...'

Via de kassa ga ik terug naar de vriendelijke jongeman om het simkaartje op mijn mobiel te installeren. Nu moet het kaartje ook in de router werken zodat we op beide laptops kunnen internetten. Kaartje erin... NIKS. Terug naar de winkel.

'Wij kunnen voor 19,95 euro uw router op Lebara instellen...' vertelt de Lebaramedewerker volgens de regels.

'Eh... ik dacht het niet, jij zei dat het kon, wij wilden vanaf het begin al Orange... laten we het bedrijf de schuld geven zodat jij dit voor ons kan regelen.' Nu rustig blijven Corien…

'Dus ik moet er druk op zetten?'

'Ja hoor... dat kun jij wel, vraag maar aan je bedrijfsleider...' Ik geef hem een vette knipoog en een zetje in de rug.

Als de bedrijfsleider wordt gebeld hoeft hij niet eens een woord met ons te wisselen. Begripvol probeert hij met drie collega’s onze router compabel te maken voor Lebara. Echter, na twee uur staan we er nog, het lukt NIET. Van mijn glimlach is slechts een schijnvertoning over.

'We hebben een oplossing?' zegt de schat van een Lebaramedewerker.

'Geweldig!'

'U krijgt uw geld terug en we installeren een Orange simkaartje!' Zijn ogen schitteren.

'Niet te geloven...' Wit weggetrokken van het lange wachten probeer ik blij te zijn.

Na twee dagen en vijf uur rondhangen in de Mediamarkt is het GELUKT, al moet je er wel wat voor doen. De bewaker wilt ons niet meer controleren, de laptop en router heeft ie immers al twee dagen voorbij zien komen. We zeggen iedereen gedag en terwijl we uitgeput wuivend de zaak uit lopen roepen we:

'Tot volgend jaar!'