Eenvoud... terug naar de roots

Elke week gaan we naar de souk en kopen de plaatselijke groenten. Er zijn geen geïmporteerde vreemde vruchten of heilige boontjes. We moeten het doen met wat er is.  Terug naar de eenvoud en dat is prima. Het mooie daarvan is dat ik erg veel respect heb gekregen. Dankbaar tillen we een grote boodschappentas vol verse producten in de camper. Met de schaarse variatie is het een hele uitdaging om iets nieuws of verrassends te creëren. Zelfs van een stronk bloemkool kan ik een pizzabodem te bakken. Ook de mensen hier proberen er elke keer weer wat van te maken. Ze struinen zelfs langs de weg voor Kaasjeskruid als dat tijdelijk beschikbaar is. In hun voetsporen knip ik hier ook met mijn schaar in de rondte. Het Kaasjeskruid is prima als spinazie te bereiden of als salade met wat toppen Barbarakruid. Zelfs een enkele dadel of een klein takje koriander kan een groot verschil betekenen.

In datzelfde basic gevoel is na rijp beraad besloten dat er geen plastic mag rondzwerven in Marokko. Op de TV heeft de koning zijn onderdanen streng toegesproken. Zo mooi om te zien hoe goed iedereen luistert. Als we nu boodschappen halen wordt alles in kladblokpapier gewikkeld en in een ‘ziekenhuistasje’ gestopt. Je weet wel… dat luchtig katoenen spul waarvan je in ziekenhuizen onderbroeken hebt. Bij een beetje doorlekken of hard trekken scheuren ze uit elkaar. Gelukkig zijn deze ziekenhuistasjes niet wit maar in vrolijke unikleuren. 

Op een dag besluiten we eens te kijken of de kruidenier van twee bij twee vierkante meter misschien iets lekkers heeft. Peter kiest luxe koeken die lijken op bladerdeeg tompoezen met een witte glacélaag en een sierlijke chocolade tekening. Het ziet er heerlijk uit. Maar wat nu? De koning heeft immers geëist dat er geen plastic gebruikt mag worden. Is dat inmiddels hier op het platteland ook doorgedrongen?
Denkend aan de zorgvuldigheid van die enkele dadel en dat laatste takje komijn zien we de verkoper peinzend zijn winkel rondkijken. Plotseling krijgt hij een idee. Ergens onder het stof trekt hij een oude krant tevoorschijn en kwakt de vier tompoezen erin. Hij zucht opgelucht.
Zijn milieuvriendelijke taak zit er op maar of dat ook een vooruitgang betekent kunnen we misschien lezen op het doorgedrukte krantenartikel in de glacélaag…