Luxe ecotoerist

Als een speld in een hooiberg zitten Peter en ik midden in Spanje. In de Extremadura zijn de dorpjes verlaten en groeit de natuur weelderig. Langs de rivieren en stroompjes uit de bergen ontstonden generaties lang 'pueblos' met hard werkende families. Het water klatert helder en vrij zonder ingewikkeld buizensysteem. Helaas is dit idyllische leven niet vruchtbaar geweest. De woningen zijn gebleven maar de jongere generaties zijn vertrokken.
Een grijze oude man zit op een steen en leunt op zijn stok. Zijn vrouw zit op een houten stoel ernaast met haar bril op het puntje van haar neus. Ze probeert een kruiswoordraadsel op te lossen. 'Buenos tardes,' groet de man en ik groet vriendelijk terug.
Snuivend loop ik door het prachtig vervallen dorp. Rozen staan in volle bloei en gecombineerd met kruidige schermbloemen wandel ik door een geurparadijs. Ik begrijp wel waarom de ouderen hier hun laatste dagen slijten. Waar wij op zoek gaan naar Tiny huizen en een zelfvoorzienend leven hebben deze ouderen al jarenlang voor hun bestaan doorgeploeterd. Uiteindelijk is er het moment van berusting ontstaan.
Wandelend als een ecotoerist voel ik respect voor de volhouders. Mijn wens is dat ze eenvoudig maar tevreden nog lang genieten van de rust en de zuiveren lucht mogen inademen. Opgeladen loop ik weer terug naar ons Tiny huis op wielen met een vers geplukt bosje groen als salade...